عارفانه های یک دوست

با توتنها خوش است این دلم ،

ای همه کس

ناکسان رفتن و ،

توماندی همه کس

گرخزان دید و درخت ،

برگ بریخت زیرپای

من به امید بهار توماندم ،

همه کس

گرکشیدن همه برگها را رنگ ،

زآن خون دل ما

زین گزرکرده چراغان غلام ،

یار بیا

رفع شود پریشانی عشاق ،

زآن همه درد

دل به آن سلسله زلف تو بستن ،

بیا

گرچه هر روز رود خورشید ،

از سرکوه

بسرزلف توبستن نور ،

خورشید عالم بیا

غ..ر..آ