عارفانه های یک دوست

ای زمستان ،

افسونگریهایت کو

من سراپا ،

محوه توگشتم

آن سپیدی رُخ ،

زیبایت کو

ازخویش رفته ام ،

درجنون

فریادهای شعر ،

آمدنت کو

همچوماری تبدار ،

میخزد ابرخزان

آنهمه خروش و ،

طغیانت کو

می نهم ،

درون رویاهایم

گلپونه های ،

زیرپا یت کو

دشت بی تابی میکند ،

برای تو

عطرسرگردان ،

نفسهایت کو

دانی غلام ،

چه میگوید ؟

ردپای کبوتر ،

روی برفهایت کو

غ..ر..آ