عارفانه های یک دوست

زیبا مرا چرا نفهمیدی ،

تنها دلیل ماندم بودی

این بلبل دل که غزل خوان شد ،

تنها دلیل خواندم بودی

تقصیرنداری که دیوانه شد یک شهر ،

برایت

دوچشمم دید چشمت ،

غزل خوان شد برایت

توازمرزی عبورکردی ،

که درچشمم ظهورکردی

حدود وحد مرزی نیست ،

که توزیبا ظهورکردی ؟

دلیل ماندم با تو ،

همان آوازات باشد

که چشمان توهم روزی ،

چراغ دلم باشد

گذرازدل مکن جانا ،

غلام شبهای تار دارد

که چشمانم زچشم تو ،

 سهم دارد

دلم مجنون و دیوانه شدن را ،

بلد شد

چون مست شد  دل ،

ره میخانه رفتن را بلد شد

غ..ر..آ