عارفانه های یک دوست

آمد به سراغم باز ،

ریزد به تنم آتش

بی مطرب ومِی? آمد ،

ریخت برتنم آتش

با آن طرب نازش ،

بتخانه زدم آتش

ای ماه ! توشاهد باش ،

ازفتنه چشمش. میخانه بهم ریخته

تنها دراین عالم ،

درمن طرب ریخته

ازگرمی لبان لاله رنگش ،

شعروغزلم بهم ریخته

اُفتد اگربه چنگ گیسو ،

با مستی او غلام بهم ریخته

غ..ر..آ