عارفانه های یک دوست

ای همه امید من ،

بی تودنیا را باورندارم

اینهمه لطف تودیدم به دل ،

لحظه ها رابی توباورندارم

باغبانم:مهربانی توشد ،

شب بوی گل

بی توهرگزدر زمستان

گل یخ را باورندارم

خُّرمی گلزاررا دیدم خزان شد ،

بی توفصلها را باورندارم

جاودان در دیدی ،

دل دیدمت

بی توحتی جان دادن را ،

باورندارم

گرزپا افتدغلام  ،

زین روزگار

اینهمه لطف را ،

بی توباورندارم

غ..ر..آ