عارفانه های یک دوست

عشق مد برباد و ،

ازبی وفایی به دور

بیش مکن درد و ،

ازجدایی به دور

دل سخت بهانه گیراست ،

گزک مد بدستش

دلا کجای کاری ،

رُخ را به رویم بستش

محکم بزن به شانه ،

بردار این قالی

این تارپوت دل را ،

خوش نقش بزن به قالی

مکن رها غلام را ،

دراین شب خیالی

لب میدمد به نی باز ،

ازسوزاین بهانه

درشرح حال چشمم ،

بنگرسوزترانه

غ..ر..آ