مرا افسون چشمانت ، ز ره بُرد .... کمان ابروی چشمانت ، ز ره بُر
مرا افسون چشمانت ،
ز ره بُرد
کمان ابروی چشمانت ،
ز ره بُرد
مرا راه گریزهست ،
که بگریزم ؟
ازآن باده وجام و ،
لبهایت بگریزم ؟
لبت مست غزل بود و ،
من واین ساغرپر مِی
چنان گشتم افسون و ،
من ومستی این مِی
مرا افسون خود کردی ،
ز ره بُردی
مرا بیمارخودکردی ،
دلم بُردی
دوچشمت میدوزی برچشمم ،
رازمیگویی
مرابیمارخودکردی ،
طبیبا و زچه آنرویی ؟
غ..ر..آ
[ شنبه 98/2/7 ] [ 3:9 عصر ] [ غلامرضا رمضانی آقداش ]
