عارفانه های یک دوست

عشق چه میخواست که یک نه ،

دوصد بستاند و رفت ...

پیشم سراپا جان شد و ،

در دلم جانان و ناگه برفت ...

اوکه پنهان در دلم آمد و ،

عاشق شدم ...

اوچرا پنهان نماند ؟

شرربجان انداخت ورفت ...

اوچوشد دمساز دل ،

رازعشق آموخت ولی ! ...

مهربان بنشست و ،

حیران کرد ورفت ...

اونمیداند مگر ؟ ،

درپای عشق جان میدهم ...

جان دادن پای عشق ،

شیرین است ...

مثل شمع سوختم و ،

اما او برفت ...

اوخودش جام شراب بود و ،

مستِ مست ...

آخرمرا مدهوش خود کرد و ،

زمین انداخت و برفت ...

غ..ر..آ