عارفانه های یک دوست

به سرزلف من ای باد صبا ،

شانه بکش بار دگر ...

نرم وآرام ولطیف دستی بکش ،

برگونه ام بار دگر ...

بسرآید آن حسرتِ دیدار ،

باردگر ...

دربرم دوست بنشین ،

خنده آید به لب بار دگر ...

نگاهم کن که آینه شوم ،

ترا. ترا...

سرمه بردیده بکش ،

تا به شوق آیم. بار دگر ...

به لب تشنه من باده گلرنگ ،

بریز. بریز ...

تا به شوق آید آن ،

عشقِ دیرینه. باردگر ...

نکش آن پرده اَبرحریر ،

بر رُخ خویش ...

دل میخواهد ببیند. ترا ،

از پنجره. باردگر ...

غ..ر..آ