عارفانه های یک دوست

منکه پُرزاندوه ،

ثریا شدام !...

زآن ره کج و ومعج ،

بی ثریا شدام ...

دلکم فال معقول نیفتاد ،

بررسم به وصال ...

سرپیری می نگارم ،

که رسوا شدام ...

کاش پیدا شود ،

راه فرای ازتو ...

نشد آخر ،

به نگارم برسم ...

میرسد مرک من آخر ،

بیا که تنها شدام ...

فال گرفتم باردگر ،

خوب نیامد غلام ...

راه مگر کج بود ،

که تنها شدام ...

توکه درهرانجمنی ،

ورد زبان وخاصی ...

ماکه درگیر توایم صاحب دل ،

پس چرا بی ثریا شدام ...

غ...ر..آ