عارفانه های یک دوست

وسوسه کرده باد را ،

عشوه وآن نررگس تو ...

سپیده سرزد باز ،

ازسماع گیسوان تو ...

زمزمه ترانه ها و ،

شادی روی لبت ،

به قلب من شرار زده ،

فظای اعتماد تو ...

اگرقراره بشکنی و ،

تارکنی چشم مرا ...

فظای انتقاد را ،

غبارکنم به روی تو ...

آئینه اطاق من ،

مگرتو دشمن منی ؟ ...

چراغبارنشسته است ،

زمزمه میکند لبم.ترانه های شاد تو...

غ..ر..آ