عارفانه های یک دوست

یک غزل؛

کجا شرح غم گویم ،

زدست آشنا جانا ...

که یاربی وفا چوب الف ،

برسرم دارد ...

طیبا وزپی جام ،

زهرآلودم ...

پی بهبودم و اما ! ،

او رک خوابم را دارد ...

توپنداری که من کافرشدم ،

دراین بحران ...

مسلمان کشتی توفانزده هم ،

ناخدا دارد ...

توقصد جان ما کردی ،

گر دراین توفان ...

ملالی کی رسد مارا ،

که این دل هم خدا دارد ...

چه کردی ای دل ،

دیوانه ی عاشق ...

که باز امدم با شوق ،

که دل دلی دست شما دارد ...

غ..ر..آ