عارفانه های یک دوست

باغ شیراز کجا ،

ای نگاهت نازتر ...

شب چراغان میشود باختران ،

اخترچشمانت نازتر ...

چنگ بردارم وسازدل را ،

پیش توسازکنم ...

ازخرمن گیسوت قصه گویم و ،

تحریرنوآغازکنم ...

ای بلند آوزه.شهرعشق ،

سروبلند باغ اِرم ...

ان دواَبروی کمانت ،

تاق زیبای ایوان اِرم ...

به چشم اندازی ترا دیدم و ،

هوش ازسرم رفت ...

دلم هُری ریخت.آن دم ،

که ازکوچه باغ میرفت ...

غ..ر..آ