عارفانه های یک دوست

زلف مشکینت مرا ،

بشوق وشورآورده است ...

در شب تیره ام ،

دریای نورآورده است ...

لبخند ترا ،

عطرنفسهایش کردم ...

آن پوشیه وپرده بکشا ،

زیبایت شورآورده است ...

عطرپیراهنت را شفا ،

برای کورآورده است ...

مثل سرو زیبای ارم ،

سرپیش پایت خم گنم ...

این غرورازکجا آوردای ،

برتنم اینگونه تب آورده است ...

سبزو رویایی ترا ،

درباغ دیدم آفرین ...

آن حضورت ازتبار غنچه ،

لبخند آورده است ...

غ..ر..آ