عارفانه های یک دوست

نه یک دم او دور و ،

یک دم از او جدایم ...

به روحم زد زخمی ،

نمیداندچه حالی دارم وکجایم ...

نه مرهم دارد این زخم ،

نه یک بالیندار وطبیب است ...

به دل میریزم غم ،

باده اش پُر ...

دراین عالم ،

نمی دانم کجایم ...

به تنگ آمد نفسهایم ،

شد شماره ...

به عالم راست مگردد کارم؟ ،

که برگردد بگوید کجایم ...

غ..ر..آ