عارفانه های یک دوست

گیسوانت عطرش ،

در بادصبا بود ...

مجنون شدم لیلا ، 

دل درپی تو زا براه بود ...

ابر شد وبارانی چشمم ،

ازبرق نگاهت ...

برگوکه آن شانه ی بی منت ،

کجا بود؟ ...

حوا توای ،

آدم این قصه من هستم ...

تاریک شد شب اتارم صبا ،

برگو مه من کجا بود ؟ ...

او شانه و ،

من غم بسیار ...

برگوکه آن شانه صبا ،

آخرکجا بود ؟ ...

غ..ر..آ