عارفانه های یک دوست

(مادر)

چهرات نه برافروخته بود ، بشاش روی بودی

ترسم ازآن دم بود یاورم ، خرقه ات بدرند !

برتخت روان ببرند و دیداربماند به قیام ...؟

یارب این مهرزتوه آموخته بود مامم...

ناسپاسی است ، قدرت ندانم مادر...

یارب این قدرشناسی زتوه آموخت مارا

همچو اوشاق ستم به رخ خود داشتی مادر

تا نبینیم ، چهره ی برارفروخته ات ، مادر

جامعه شرمنده بود به تند ، از حیای توه

وز چه رو ، خرقه نادوخته کردند به تند