عارفانه های یک دوست

منکه مهمان توام ،

یک بوسه مهمانم کن ...

می تپد درسینه ام مرغ دل ،

مرغ دل راازقفس آزاد کن ...

درمیان گیسوانت ، 

جابده دست مرا ...

درمیان خرمن گیسوی شب ،

پنهان کن مرا ...

باشراب فرداعلای لبت ،

کم کَمَک بابوسه حیرانم کن ...

ماه اسفند است و ،

گرمای دستت دلپذیر ...

گرمی شبهای تیر را ،

بالبت تعبیرکن ...

غ..ر..آ