عارفانه های یک دوست

فنجان اوقات مرا ،

جزاوکسی. شیرین نکرد ...

این باغ انار دل را ،

جزتوکسی. خون نکرد ...

ازتو دارم یادگارو اما ! ،

باشبیخوانی شکستی ...

ازپل متروکه دلم ،

چون قطاری ردشدی ...

خنده ها درهم شکست و ،

سوزنبان قلبم برید ...

ازخودم دیگرندارم اختیار ،

باقطاری این دلم. ره برید ...

غ..ر..آ