حالاپشیمان آمدم
بگشای در! لیلی من من نالان آمدم
زآن همه نادانیم ، حالا پریشان آمدم
بگشای در! کازرده خاطرآمدم
چون آرزویت کردام،درآرزویت سوختم
برمن نماند راه دگر،کوبم سر بر آستان
بگشای در! دانی توخود نیست ماجرا
بگذار در آغوشت کشم، پیش تو مهمان آمدم
بگشای در. دراین سرا،زاروپریشا ن آمدم
رحمت توایی رحمان شما ،حالاپشیمان آمدم
[ یادداشت ثابت - پنج شنبه 93/3/9 ] [ 9:22 صبح ] [ غلامرضا رمضانی آقداش ]
