پاکش مکن وقتی میخواند ،
چشمانت مرا ...
حاشا مکن ،
بردی دل مرا ...
رُخ برمتاب ،
ذره ای ازخاک افلاکت شدم ...
خرقه براندام دل دوختم و ،
عاشق شدم ...
خون دل کرد غنجه ی ،
سرخ لبت آخرمرا ...
هی غرورم راشکستم ،
نامه بنوشتم برات ...
باهمان سرخ لبت ،
لاک کن مرا ...
غ..ر..آ
آن خم ابروی تو ،
با دلبری خواند مرا ...
دلبری کرد و دلبرد و ،
اشرار کرد مرا ...
من به انفاسش ایمان داشتم ،
ولی ...
شیطنت کرد و ،
بیمارکرد مرا ...
ماه رُخش را ،
درآب نشانم داد ...
ذره ذره خاک افلاکش ،
کرد مرا ...
دل سرمستِ مرا پیچ زد ،
چو پیچک ...
میوه مست ،
تاک انگورکرد مرا ...
دوختم خرقه ای ازعشق ،
که ببالم به رقیب ...
اوشد لیلی و ،
درچاه کرد مرا ...
نامه بنوشتم برگرد ،
کم غمزه کن ...
ذره ذره خون دل ،
کردی تومرا ...
غ..ر..آ
منکه در دام تو افتادم ،
شکارت گشتم ...
ماهی بی ادّعا بودم ،
گوشه ی تنک بلور ...
می بافتم بی اختیار غزل و ،
عاشقت گشتم ...
آنقدرماندم دراین دام ،
عاقبت مرغ دامت گشتم ...
غ..ر..آ
غیرتومرا یار ،
آیا کسی هست؟ ...
همه خوبند انگار ،
غیرتوکسی نیست !...
محتاج توام به سراغم بیا ،
ای شه ...
جزرنج دوری تو ،
دردی نیست ...
ازاین خاک به آن خاک ،
جزهوس تو ...
مثل قفسیست که ،
پَرپروازم نیست ...
امروزبه سراغم بیاکه ،
هفته دیراست ...
جزتوجهان را ،
فریادرسی نیست ...
غ..ر..آ
