عارفانه های یک دوست

ساقی بده مِی ،

همراه بلبل ...

بانگ ازدل پُرکنم ...

شاید نهفتت ،

غم زیرپا و ...

گل بوبگیرد و ...

گل کند ...

ساقی بده مَی ،

ازآن صبوح و ...

آواز روحم ...

گل کند ...

زین انجمن ها ،

اسب سخن را ...

زین کند ...

در دشت پُرخون ،

به یاد یاران ...

این جام را پُرکنم ...

این زخم دیرین ،

درقابی ازخون ...

سرلوحه ی ...

خود کنم ...

ساقی بیارا ،

دراین گلستان ...

رنگ سحر را ...

گلبوکنم ...

هستم هنوزآن ،

عاشق که تا مِی ...

پرستان را ...

رو کنم ...

درپای خم ،

عمریست نشستم ...

ساقی بیا ...

جامِ صبوح را روکنم ...

غ..ر..آ

چه آن زیبا ،

ببیند مرا ....

ویا آن فریبا ،

ببیند مرا ....

فریبا. فریبنده ،

زاد من ....

غزل خوان به شبها ،

ببیند مرا ....

توای یار من؟ ،

آغوش واکن ....

شبی هم آرام ،

درآغوش بگیرمرا ....

غ..ر..آ

در بوسه های باران ،

آئینه ی نگاهم ....

پیوند جویباران شد ....

فریاد باد و ،

کوهسار ....

آهنگ راهم شد ....

ای عاشق مپرهیز ،

این دم ....

هنوزباقی است ....

آوازباد و باران ،

با نغمه جویباران ....

آهنگ بلبلان شد ....

غ..ر..آ