عارفانه های یک دوست

بنازم دلرباای که ، شراب ازدست ساقی خورد

دراین میخانه بنشستند و ،  با این واژهامستند

مکن شوریده حالم را ، که هرمستی ، مستی نیست                 

  زمین است که میچرخد ، ویا من مست ومدهوشم

عجب شوریده حال هستم ، قلم چرخید در دستم

بنازم فرق این مستی که هم هوشیار و ، هم مستم

قیامت کرد این مستی ، عجب شوریده حالم را

تورویای وغزلهایم ، توه هم از دید من مستی              

توشعرم دلربایی و ، بهشت وجنتم کشتی

به سازاین غلام امشب ، قنلدروارمیرقصی

تغلب می کنم امشب ، ویا اینکه ترد ستم ؟               

به اسم. القَلمِ وَ ماَ یَسطٌرُونَ ، قلم جسبید بردستم

غ..ر..آ

رفیقانم چوقویی ، سبک بال رفتن

به دشت شقایق ، زدند و  رفتن

چوخورشید دورازساحل

همی سرمست وخوشحال ، رفتن

مرا برسینه ی موج ، به ساحل

رهاکردند و ، پاورچین رفتن

چوفریاد زدم  در ره باد

ولی سرمست رقصان رفتن

مگربا ما سریاری نداشتید ؟

غلام خسته را ، تنها گذاشتید

غ..ر..آ