درمردمک چشم من ،
تو شهپر وشاهین
من صیدم و ما را ،
توشکاری
برما نظرافکن به یک ،
گوشه چشمت
شاهین توایی ،
به اَبروباران سواری
صیدم توایی و ،
ما را تو شاهی
فردا تو مرا سروری کن ،
که شاهی
حالا توهمان خزانه? ی ،
عالم غیبی
این جان غلامِ فدیت ،
کجایی !
اینکه جهان ،
صید جانی? زمان است
حالا بیا ،
که هادی کلُ جهانی
غ..ر..آ
آنروزکه درآئینه شدم ،
خیره به رخسار
گفتم:چه بگویم ،
ازاین دل گرفتار
درمردمک چشم ،
سرمه کشیدم
گفتم:که تو تودانی ،
که ازعشق چه کشیدم
کی خواهد آمد ،
پنجه برتارزنیم باز
برتن بزنیم عطر ازآن ،
قوطی عطار
من خیره به آئینه واین ،
موی سفیدم
از دوری او ،
رنج کشیدم
گفتم:چه به گویم ،
ازاین حسرت دوری
هم کیش ومات شد غلام ،
ازاین صبوری ؟
غ..ر..آ
کجا ست شهزاد وحافظ ،
که این گیسوبلند ملامت میکند ما را
به یک تارگیسویش آویختم آرزوهایم ،
کجا یندحکایت کنند ما را
اگرازوادی ماهم گذشتی روزی ،
به دیدارم بیا وملامت کن ما را
من ازقبله خاتون برایت شعرمیسازم ،
به عطراندامت،درآویز. ما را
غزالان گردن برافزایند ،
تماشا کنند چشم ما را
به شوق آن چمیدن رفتنت ازباغ ،
تماشا مکنند ما را
اگردست نوازشگرکند رنگین ،
حجله ی ما را
غلام برتن کندخلعت ،
به شق دیدنت یارا
غ..ر..آ
زارشد چشمم ، ازنیا مدن تو
می دود به ره ، به شوق دیدن تو
رشک میبرم به شبنم ، روی گل
که چمیده تاسحر ، پا به پای تو
بیا به رخسارما کمی ، رنگ امید بپاش
چوماهتاب زلف خود ، به شب مپوش تو
بیا وشبم را ، پراز ستاره کن
توماهتاب باش و ، عطرگل یخ را تازکن
بیاکه غلام را خوش باد ، از چمید نت
سحرآمد وبلبل چه کند ، وقت رفتن نت
غ..ر..آ
زارشد چشمم ، ازنیا مدن تو
می دود به ره ، به شوق دیدن تو
رشک میبرم به شبنم ، روی گل
که چمیده تاسحر ، پا به پای تو
بیا به رخسارما کمی ، رنگ امید بپاش
چوماهتاب زلف خود ، به شب مپوش تو
بیا وشبم را ، پراز ستاره کن
توماهتاب باش و ، عطرگل یخ را تازکن
بیاکه غلام را خوش باد ، از چمید نت
سحرآمد وبلبل چه کند ، وقت رفتن نت
غ..ر..آ
توکجای زپی ات ،
ره صحرا گرفتم
همه جا رد پایت ،
زگل رعنا گرفتم
یک جهان باغ بود و ،
تو نبودی چرا ؟
که سراغ گل رعنا ،
به صحراگرفتم
دیدام سوی فلک بود و ،
دعای همه شب
که سراغ تو به صحرا ،
ز هر پیر گرفتم
مه بود وثرّیا و ،
من درفکر خیال
که سراغ تو ازآن ،
اختر زیبا گرفتم
توبیا برسربالین غلام ،
ای حبیب
که درآینه روشن همه خوبان ،
سراغ توگرفتن
ز درآ ده محرم ،
ای حبیب
که به اذنت انتقام ،
حجی ها گرفتن !
غ..ر..آ
درشب تاریک وسکوت ،
پیدایت کردم
درآسمان ملول دلم ،
صدایت کردم
میان دستم نگاه آبی ماه بود و ،
یک جرعه امید
دلم زنا امیدی ،
بر نجهید
تمام شب میان سینه ی من ،
ستاره درخشید در دیده من
بیادعشق ،
سروسامان گرفتم
امان از دیده و ،
این دل من
هرآنچه دیده دید ،
یاد تومی کرد
هوس دورازغلام و ،
یاد تومی کرد
غ..ر..آ
سبزی ساقه که روح مرا ،
نوازش میکرد
درد دل باسنگ میکردم و ،
اوگوش میکرد
مرده بودم همچوبرگهای ،
خزان
آن شراب روی او ،
مدهوشم کرد
میدمید دَم. به مردابِ ،
رکهای تنم
ازباده اومست و ،
تن نوش کرد
آن دّره بنفشی که ،
حصارم کردبود
در دَم بلبل دَمید وازخواب ،
بیدارم کرد
رنگ می باخت ومیکریخت ،
سایه ها
ازنورطلائ ، ماهی? مُرداب ،
بازی میکرد
گوش کن غلام. چون سنگ ،
نشنید نگیر
ازباده خوش و اورا ،
نادیده نگیر
غ..ر..آ
