عارفانه های یک دوست

(حسرت به دلِ عشق ، نمانیم واز پی یار)

دل سیرتورا دید ومگرسیرشد ، زتوای یار

دل پیرتوکشت وعشق پیر ، نشد یار

باقلب نگاهی کردو نگشت ، پیروگفتار

باحمله به شهری ، که قلب تو بود یار

دست برد به زنجیر، شیطان  که کند قل به پایت

عاشق نشود سرد به عشق تو ای یار

من ماندم صد واژ دراین شب قدرد ؟

دل گفت:که تعبیرسخن عشق است یار

هرشب شب قدراست بیا قدربدانیم

حسرت به دلِ عشق ، نمانیم واز پی یار

افسون لبش

چشم مستش ، مراعاشق ودیوانه نمود

که به افسون لبش عاشق وبیمار شدم

دل بستم به عشقش ،غیراوکس مرا یارنبود

عاشقی شرط یاربود، که چنین زارشدم 

برو ای زاهد رند ، حیله به کارما نبود

من به الفاز. الف .لام .میم . هشیارشدم

میان سینه ام امشب ، عجب بغضی سنگین است

بخواب آرام زیبایم ، سحر مشتاق دیداراست

 چه نیرنگی در آن باشد ، زفکرش نیزبیزام

نگربرتلخی ام مولا زکوفی ، وای  بیزارم  

دلت دل تنگ محراب است و ازاین عشق آگاهم

فدای ذکر لبهایت ، که آن را خوب می دانم

دلت،دلتنگ قرآن شد وبازآن آیه را خواندی

تو، فیها خلقنا کم وفیها نعید کم . خواندی

فدای پاکیت کردم ، گل زیبا وبی خارم

دوران کودکی (امام حسن ) در دوران هفت سالکی ، به مسجد می رفت ، وپای منبر رسول

خدا (ص) می نشست،

وآنچه درمورد وحی ، از آن حضرت می شنید،به منزل ، باز می کشت برای مادرش

فاطمه زهراه (س) نقل میکرد .

به دین ترتیب که همچون ، یک خطیب ، روی متکایی می نشست ، وسخنرانی می نمود

ودر ضمن سخنرانی آنچه از پامبر (ص) فراگرفته بود بیان می کرد.

حضرت علی (ع) هرگاه وارد منزل می شد . وبا فاطمه (س) سخن می گفت:

در می یافت که فاطمه (ع) آنچه ازآیات قران نازل شده اطلاع دارد .

از او پرسید . بااینک شما در منزل هستید . چگونه به آنچه پیامبر بیان کرده آگاه هستی؟

فاطمه (س) جریان را به عرض رساند که این آگاهی ازناحیه فرزندت حسن(ع) به من انتقال

می یابد، روزی علی (ع)در منزل مخفی شد، حسن(ع) که در مسجد وحی الهی را از پیامبر

شنیده بود ، وارد منزل شد وطبق معمول برمتکا نشست تا به سخن رانی بپردازد ، ولی لکنت

زبان پیداکرد ، وحضرت زهراه (س) تعجب نمود ، حسن(ع) به مادر عرض کرد ((تعجب مکن ،

بزرگی ، سخن مرا می شنود ، واستماع او مرا ، ازبیان مطلب باز داشته است))

در این هنگام علی (ع) ازمخفی گا بیرون آمد وفرزندش حسن (ع) را بوسید

نوشته محمد محمدی اشتهاردی

(کاش یکی بود)

آنچنان مست توبودم،که ره میخانه فراموشم شد

خیره ماندم به در و جمال زیبای تو درذهن من است

روغنی نذرتوکردم و رفتم به حرم ، ادا کنم ،

غرق درعشق تو بودم ، که تحفه ام یادم رفت

دست بردم که بگیرم دامن حضرت عشق

بین آن کوچه تو را دیدم و هوش سرم بازپرید

هرروز نام تورا برم و عاشق تراز پیش شدم

فاصله بین من تو بود ، به اندازه یک گفت وشنود

بین حرف من تو کاش یکی کاتب بود

کاش میشد که باور بکنی ، حرف دیروز لیلی یادم رفت

محو میشود نور دیده ، زیرقطرات بلور

ابری شد آسمان و قطرات باران یادش رفت

غ..ر..آ..

هر روزنام تورا بردم وعاشق تر ازپیش شدم
فاصله بین من توبود ، به اندازه یک گفت و شنود

بین حرف من تو کاش یکی کاتب بود
کاش میشد که باوربکنی ، حرف دیروزلیلی یادم رفت

محومیشود نوردیده ، زیرقطرات بلور
ابری شداسمان وقطرات  باران یادش رفت

تقدیم به مادر شهدا 

که طریق عشق هرکه رفت ز ره دگربارنمی آید

(نه من ازتودل کنم)

دل من تنگ توشده ای همه دلتنگی من

که دراین باغ دلم ، جای تواست دلبرکم

توکه دل میبرازمن،به نشانی،ازگل باغ

نه تودورمیشوی ازمن ، نه من از تودل کنم

شوری.افتاد به دلم ، غم مرا احاطه کرد

گل نیلوفری پیچید به یک شاخهُ خشک، تا هویدابکنم

دل رابه توداد(غلام) که توهم ای گلم

به کنار سنک بشوی ، ضامن دلِ شیشه ایی یم

غرق ذکرتوشده ، بلبلک باغ دلم

که توپیدا بشوی وقت دلتنگی یم

غ..ر..آ

زما بگذرگلم جانم 

چراکردی تو افسونم ، کجا دانی که مجنونم ؟

پریشان خاطرت نیستم ،تونیک دانی که حیرونم

همین دانم که می دانی ، توراجویم به هرکویی

 تواز لفظِها آگاهی ، بفرمان تو ِمی نوشم

سخن برگو که من گوشم ، سخن پردازآگاهم

 چه بددیدی ، چه نیک دیدی زما بگذرگلم جانم

فراموشت نمی گردم ، حبیبا تو رحمانی !

چه سنگین است تنهایی به راه رفته آگاهیم

به خاک تیره می جویم ، در رحمت به جنت را

توچشمِ  (غلام) بگشای ، به نور ایزدی جانم

(ماه شعبان برهمه ی مسلمانان جهان مبارک باد )

درمیان مسلمانان اهمیت زیادی رمضان است . ماهای رجب،شعبان شعبان هشتمین ماه درگاه شماری هجری قمری چنین نقل شده است که شعبان ازپیامبر اسلام  .^{[7][8][9][10]}دارند ماه من است

روز تولد امام دوازدهم شیعیان

علت اختلاف شاید این بوده است که در 12را سال 255یا256 هجری نقل کرده اندسال تولدامام دوازدهم شیعیان بین واژه های(نور)و(نهر) اختلاف می نوشتند ودرباره سال تولد حجت بن حسن سابق،تاریخ راباحروف ابجد است که این اختلاف ناشی ازرسم الخط ناقلین می باشد..

دیدگاه شیعیان

در روایات واحادیث امامان شیعه شب نیمه شعبان از جمله پرفضیلت ترین شبها برای احیا وشب زنداری ، ودعا عبادت است

دراین شب آمده است در رواتی ازامام علی (ع) درباره خواندن دعای کمیل قسم به کسی که

که جان علی در دست اوست همه امورنیک وبدی که بربندگان جاری میشود ، از نیمه شعبان

بخواند تا پایان سال ، در این شب تقسیم میشود . هیچ بندهای نیست که این شب را احیاء

دارد او را اجابت کند ودرآن دعای هنگامی که این دعارا حفظ کردی خدا را درهرشب جمعه ، یا

در هر آن ، دعای او اجابت شود ...بنیشین ای کمیل ماه یک شب ، یا یک بار درسال یا حداقل

یکبار در طول عمرت بخوان ، که خدا تورا یاری کند وکفایت میکند وتورا روزی میدهد ، وازآمرزش

او برخودار میشوی ، ای کمیل به خاطر زمان طولانی که باماهمراه بوده ای برمالازم است که

در خواست تورا به بهترین شکل پاسخ دهیم ، آنگاه دعا را چنین انشاٌء فرمود

همچنین . شیعیان معتقدند خدا در این شب به تعداد موها وپشم های چهاپایان بندگانش را از

آتش جهنم آذاد میکند و روزی های یک سال را ثبت وتقسیم میکند وهم آنچه را در طول سال

واقع میشود نازل و زمان های مرگ می سازد^[[16

(اَیٌهاَ الَقآ ئمُ المُنتَظَرُ المَهدِیٌ بیا)

گاه گاهی دلم ، دلتنگ وگریان می شود

درمیان سیل افکارِ ذهن حیران می شود

بغض می بندد راه گریه را درکلو

گوشه ایی خلوت کنم تا اشکها هم بگذرد

صد برابر میشود دلتنگی یم درکوی عشق

اتفاقی گربیفتد ، لحضه های تلخ ایام بگذرد

می رسدآخر، سوار سبز پوش در جمع ما ؟

ترس دارم که درخواب باشم و اوبگذرد

هرشب جمعه دعاکرد یم تورا جانِ مادرت

الٌحُجته اَیٌهاَ الَقآ ئمُ المُنتَظَرُ المَهدِیٌ  بیا

(درشب تنهایی)

یه صدا آمدبه گوش درشب تنهایی

تو چرا تنها ایی!

گفتمش من پاسخ !

نه به آن تنهایی ،

دل من همره اوست

راستی ، من رفیقی دارم

همه جا با دلها ست

یاد شان در قلبها ست

دم ها شان گرم گرم !

با ضمیری روشن ،

به شب و روز من

تو هنوز حساسی که چرا تنهایم ؟

منزلم خانه ی دوست !

که دعایم گویند ،

در پناه شان با شم.

که چه شب باشد و روز.