عارفانه های یک دوست

 ((من سلام مهربودم برکوی یار))

شب میان کوچه آواز می خواند کسی

خلوتم درهم شکست اندکی !

مست می بودم تدبیرکنم کارخویش

جامه ازتن دریدم ، برتن پرهیزکنم

می کردم رها خود را درون جام می

این پریشان حال ، رها گردد دمی

خویش ازوحشت دوزخ بیاسایم دمی

تا که مستی ، زینت آرایم همی

من نوای نای چوپانم ،

درشبستان های دشت

 در نای ، جنگ عشق بودم درون سینه ها

در شبستان های دشت ، همراه او

من پیام وصل بودم در نای عشق

من سلام مهر بودم برکوی یار

پرده ازشب بگیرو هویدایش کن 

راز این هسته شکاف و تماشا یش کن

 درحریم دل یار، یارِمرا می بینی

برجبینش بنگر ، جلوه خدا می بینی

درمصاف مسکین دل من ، زبون نیابی اورا

صبح را روشن و، عشق را دوا می بینی

ای صبا زخارگل ، ترک جدا ایی مکن

چون به روی گل نگری ، درد را دوامی بینی

نای خشکید شود گرنه طراوت دم او

وای اگرحکمت خاررا زگل جدا بینی

تابد از دل شب پر توایی ازکوکب وماه

عشق راهنری یاب (غلام)، نورخدا می بینی

غ..ر..آ

پرده ازشب بگیرو هویدایش کن

راز این هسته شکاف و تماشا یش کن

 درحریم دل یار، یارِمرا می بینی

برجبینش بنگر ، جلوه خدا می بینی

درمصاف مسکین دل من ، زبون نیابی اورا

صبح را روشن و، عشق را دوا می بینی

ای صبا زخارگل ، ترک جدا ایی مکن

چون به روی گل نگری ، درد را دوامی بینی

نای خشکید شود گرنه طراوت دم او

وای اگرحکمت خاررا زگل جدا بینی

تابد از دل شب پر توایی ازکوکب وماه

عشق راهنری یاب گلم ، نورخدا می بینی

^{_{سلام دوستان گلم سال نومبارک لطفاً نظر}}

خودرا بنویسید متشکرم

شرابی خورده ام ساقی ، بنازم دلربای من 

نمی دانم که من مستم ، ویا این واژه ها مستند 

عجب شوریده حالم من ، قیامت کرد این مستی

زمین ایا که میچرخد ، ویا من مست مى هستم که میچرخم؟!

عجب شوریده حال کشتم ، قلم هم در درون دست میچرخد!

بنازم فرق این مستی ، که هم ، هشیار وهم مستم

ببین ای دلربای من ، که هرمستی ،ز مستى نیست

تورویاوغزلهایم ، تو هم از دید من مستی

درون شعرمن ،دلربایى وبهشت وجنتم کشتی

به سازشعرمن امشب ، قلندر وار میرقصی

تقلب می کنم امشب ، ویا اینکه شدم تردست

به اسم .القَلمِ وَ ماَ یَسطٌرُونَ گفتی: قلم چسبید بردستم؟!!

ghlamreza ramazani aghdash

بگشای بال وتو ازمن بگذر 

چند روزی است که همسایه مایی؟

گرچه سخت است غریبانه نشستند لب بام،

میل ماندن ندارد ، پر پرواز نیست ،

رنگ شب مثل همیشه ، سرد وغریب

من وتو، اسیرتکرار سکوت شب ایم

یاد من باش ، به سکوت تنهایی شب

من وتو سرنوشت مان یکی است.

پر وبال بگشا رها شیم توی دشت ،

که نباشیم اسیر شب و تکراروسکوت

سایه افکندی سرم ، سبکترازسایه ی شب

سایه ات سایه شکست وآن سکوت هم برفت،

وتو لبریز ، اندیشه یک رویای قشنگ

که نماند نشانی ازیاَس و نومیدی

سختی درد ، جدایی من وتو ،

آه ! ازهمان روزی که نشستی لب بام

(آسمان خیال)

چشمم می دود در آسمان خیال تو 

تا انتهای سحر و آن نگاه مهربان تو

شب در سکوت بود و دلم دل شوره داشت

که چرا نیامد ، کلامی به گوش از لبان تو

لب باز کردم که شکایت کنم ، به خدا !

در آسمان دیدم چهره دلربای تو

عشق گفت : که صبورباش فرهاد

درعشق تعارفی نیست ، پروانه پرش سوخت برای تو

گفتی: که من باد و تو باران باش ، ابری شدم

انگار باران می بارد از آسمان چشمان تو

پیچیده عطر گیسوانت درمسیر باد

الفبای شعرم ، حرف دل است برای تو

اهل جهان ، عا شقم ، بهانه است شاعری

هرچه هست عشق است برای خدای تو

 (زیرپای تو)

زیرپای تو همان نقش ونگاریست که من ،

همچو فرهاد ، به دلم   نقش زدم

تار وپوتش چو لیلی دیدم همه دم

که تو ارزان نفروشی نقش و نگاردلم

نقشه ازقبل مشخص شده بود و مابافتیم

نقش دل را تو آخر ارزان نفروش ؟

زندگی سبز است سبز ،همیشه بهار !

دم آخر بگذار که یار گلریز کند

(مستانه تورا خوانم)

پروانه نرقص گردم ، من سوخته ی عشقم (Q)

افسون نگاه گشتم درعشق فنا گشتم ،

گفتم نرقص گردم ، لبخند زدی و رفتی !

بتخانه نشستم یار ، کوباده وپیمانه

حالم نپرسیدی ، غافل مشو ای ساقی

لب زکرتورا دارد مایوس نخواهم شد

مقصودم از بتخانه ، دریابی مرا جانا

مقصد یکی باشد ، مستانه تورا خوانم

   (مادرم .سلام)                                                                 

می خواهم از تو بنویسم اما ! و اما !!!

ازتو نوشتن سخت است .

از تویی که هیچگاه سرگرم زیبایی ها دنیا ند ید مت .

ازنگاهی که زیبا ترین و با ارزش ترین چیزی در دنیا بود .

ازیبایی ات که همیشه زیر پوشش لباسهایت پنهان بود .

تو استادم بودی همچون معلم اخلاقم که مرا در دامان پر مهرش پروراند .

یک سالی است در کنار هم نیستیم .

مادرم نبودن تو درد من است !

در این روزهای غم انکیز هر لحضه آرزویم این است کاش کودکی بودم تا در آغوش تو با شم

وگریزی .

از حوصله ایی .

این چنین تنگ.

(تو وامثال تو .مادرم .زهرایی هستید )

          مادر.

                 مادر.

                          مادر.

(مادر)

چهرات نه برافروخته بود ، بشاش روی بودی

ترسم ازآن دم بود یاورم ، خرقه ات بدرند !

برتخت روان ببرند و دیداربماند به قیام ...؟

یارب این مهرزتوه آموخته بود مامم...

ناسپاسی است ، قدرت ندانم مادر...

یارب این قدرشناسی زتوه آموخت مارا

همچو اوشاق ستم به رخ خود داشتی مادر

تا نبینیم ، چهره ی برارفروخته ات ، مادر

جامعه شرمنده بود به تند ، از حیای توه

وز چه رو ، خرقه نادوخته کردند به تند

[ یادداشت ثابت - جمعه 93/7/12 ] [ 8:40 صبح ] [ غلامرضا رمضانی آقداش